Tarih, Mayıs 2018.
Malatya’nın hasretle beklediği bir kararın açıklandığı gün.
Malatya’da Turgut Özal Üniversitesi adıyla yeni bir üniversite kuruldu.
Sevindik… Gururlandık…
Şehrimiz, ilimle, bilimle, teknolojiyle daha çok anılacak..
Liyakat ve ehliyetin ve dahi aklın sözü geçecek, Özal’ımızın adı gün geçtikçe daha da parlayacak..
Yine eski günler gibi Malatya’mız tarihe damga vurmuş şahsiyetler yetiştirecek yine tarihin akışını değiştirecek…
Geleceğe umutla bakmaya başladık, sevinçliydik…
Ta ki;
Rektörlük koltuğuna bir isim oturana kadar..
Bir milletvekilinin kız kardeşi…
Yine o akraba kontenjanı!
Yapmayın. Yazıktır.. Günahtır.. Bari insanların bu kadar da gözüne sokmayın demedik, durduk..
Olsun dedik. Belki başarılı olur, taş üstüne taş koyar biz de yine geleceğe umutla bakmaya devam ederiz..
Bugün tarih, Nisan 2020..
Özal’ımızın adını taşıyan üniversite bizi gururlandırmaya başladı mı acaba?
Ne münasebet..
Elle tutulur bir tek olumlu gelişme yok maalesef..
Hadi, daha yeni kuruldu bir kendine gelsin o zaman değişir dedik..
Ama olmuyor işte.
Vizyon yok,
misyon yok.
Yok.. Yok…
Yahu insan 2 yılda fakültelerine bir dekan da mı atamaz.
Sadece bir fakültenin dekanı var diğerleri vekalet…
Geçen aylara kadar da bütün fakültelerin dekanı olarak rektör hanımın kendisi görünüyordu.
Peki geçen 2 yılda nelerle gündeme geldi Malatya Turgut Özal Üniversitesi?
Bakalım…
Acı kayısı çekirdeğinde şifa..
Kayısıyı oralet gibi içeceğiz..
Kayısı Reçeli ürettik..
Vişne sirkesi geliştirme ar-ge’si için çalışıyoruz..
Bunlar buluş mu?
İcat mı?
Keşif mi?
Velhasıl…
Rektör Aysun Hanım’a şunu söylemek istiyorum;
Ne olur,
Bir kamera gördüğünde kayısı, reçel, çekirdek filan demeyin…
Ballandıra ballandıra anlattığınız şeyler üniversitelerin özgül ağırlığını düşürüyor.
Daha kurulumunuzu düzeninizi tamamlamadan,
Ekran ekran gezip,
Çağın buluşu diye
Kendinizi de
Malatya’mızı da
Özal’ımızı da
Daha fazla yormayın…
Üniversite bu değil….